Lokalizacja: Pępowo obok pomnika E. Bojanowskiego Pępowo - Krzekotowice - Wilkonice - Skoraszewice - Gębice - Pępowo (ok. 15 km)
Pomnik Edmunda Bojanowskiego w Pępowie odsłonięty został w 1999 roku, a jego pomysłodawcą i jednocześnie fundatorem był Stanisław Sroka (pedagog, samorządowiec, regionalista, dyrektor Szkoły Rolniczej w Grabonogu, założyciel Muzeum E. Bojanowskiego w Grabonogu).
Edmund Bojanowski (1814 – 1871) urodził się w Grabonogu k. Gostynia. Jego ojciec Walenty i matka Teresa z Umińskich ukształtowali w nim wrażliwość na ludzką biedę oraz solidarność z walczącymi o wolną Polskę. Gdy miał cztery lata ciężko zachorował. Dzięki wierze i modlitwie swej matki został cudownie uzdrowiony. O fakcie tym świadczy, podarowane przez Teresę Bojanowską w podzięce, srebrne wotum - Oko Opatrzności Bożej. Można je zobaczyć w kościele na Świętej Górze w Gostyniu. Mimo słabego zdrowia E. Bojanowski podejmował różne działania mające na celu szerzenie polskości wśród ludności wiejskiej. Aby podnieść poziom kultury i moralności, zakładał czytelnie ludowe. W roku 1849, podczas epidemii cholery panującej w Wielkopolsce, Edmund poświęcił się pielęgnowaniu chorych, szczególnie osieroconych dzieci. W swoim mieszkaniu w Grabonogu przygotowywał leki dla najuboższych i sam im je zanosił. Założył w Gostyniu sierociniec i szpitalik dla ubogich, a w Podrzeczu pierwszą wiejską ochronkę dla dzieci. Był też założycielem Zgromadzenia Sióstr Służebniczek Najświętszej Marii Panny. Pragnął zostać kapłanem. Pod koniec życia wstąpił do Seminarium Duchownego w Gnieźnie, jednak pogarszający się stan zdrowia uniemożliwił mu osiągnięcie upragnionego celu. Po opuszczeniu seminarium zamieszkał na plebanii u swego przyjaciela ks. Stanisława Gieburowskiego w Górce Duchownej k. Leszna. Zmarł 7 sierpnia 1871 r.
Pod pomnikiem E. Bojanowskiego kończymy naszą wyprawę śladami Adama Mickiewicza.
